Verder te gaan met de 5 fasen van verdriet de Republikeinen doorloopt, vinden we onszelf midden in fase 3–onderhandelen.

De oude Republikeinse Garde heeft hun weg terug naar macht via de fiscale Cliff kwestieonderhandeld. Weigering om samen te werken werd hun enige kaart, en zij geruite het voor alles wat het waard is, te wachten tot de laatste minuut om de kleinste deal ze konden om te redden van gezicht en maken het eruit zien alsof ze nog steeds de mensen aan de macht in Washington zijn.

Ligt het aan mij, of kijkt John Boehner als hij probeert te worden van co-voorzitter?

Sinds McConnel de opmerking over het maken van zeker dat Obama was een president een termijn, hij heeft zijn handelen als woont hij in het witte huis. (of wil)

Helaas, met alle de hybris de Republikeinse partij heeft geweest tonen dit afgelopen twee jaar: gedraagt zich als verwende kinderen; weigeren om te spelen mooi met iedereen (zelfs zelf); aan te dringen op het houden van belastingvoordelen voor de rijkste Amerikanen allen prijze; vertellen vrouwen die zwanger na wordt verkracht is een beslissing die zij zeggenschap hebben over. (ik ben niet zeker hoe dat werkt)  Ik denk dat hun arrogantie zal kosten ze meer dan ze weten. De Amerika die ze lang voor, twee auto's in elke garage, banen voor het leven, witte meerderheid buurten, scholen en werkplekken. . . Dit kan een momentopname van de Norman Rockwell van "the good ol 'days" maar tijden geweest, ze zijn een changin'en we moeten gelijke tred houden met hen, of lopen we het risico houden onszelf terug en kijken naar de opkomende landen worden de koning van de heap terwijl onze manier van leven meer achteruit elk jaar krijgt.

We willen niet dat politici meer de zorg voor hun partij en financiële aanhangers dan ze de mensen die ze daar geplaatst en vertrouwen in hen doen te verzorgen van onze landen bedrijf omwille van de mensen.

Als de mensen niet de taak van de #1 die ze wakker elke dag zijn, dan denk ik dat we kunnen zeker beter vinden.

Laten we hopen de eerstejaars die werden verkozen tot november van dit jaar niet vergeten waarom ze er zijn. Het is duidelijk dat veel van de vooraanstaande leden van het huis en de Senaat hebben vergeten.

Het is te veel gevraagd van eerstejaars binnenkomen van een nieuwe baan, in een onbekende omgeving om uit te breken en leiden degenen wiens begeleiding zij zeker zijn nu op zoek naar. Maar laten we hopen dat hun stieren #! t radar functioneert zodat zij ten minste tussen degenen die werken voor het welzijn van het land en degenen die voor het welzijn van elkaar werken kunnen onderscheiden.